Daar ben ik weer! Na een volle reisagenda, inclusief het weerzien van mijn familie, heb ik tijd gevonden een nieuwe blog te schrijven. Op dit moment zit ik in een piepklein keukentje op een camping aan de oostkust van Australië. Het is nogal een regenachtige lentedag, de ideale gelegenheid om aan mijn blog te beginnen 😉

De SS Yongala

Het is alweer een maand geleden dat Walter en ik superenthousiast uitkeken naar onze duik bij het scheepswrak van de SS Yongala. Dit 107 meter lange passagiersschip is op 23 maart 1911 gezonken voor de oostkust van Australië, ten zuiden van Townsville. Een storm betekende het noodlottige einde van de SS Yongala. Het schip zonk naar de bodem met alle 122 mensen aan boord. Pas in 1958 werd het wrak ontdekt en inmiddels is het een populaire duikplek. De oceaan heeft er een kunstmatig rif gecreëerd, het hele schip is inmiddels begroeid met de mooiste soorten koraal en er leeft van alles in en rond het wrak. Van schildpadden, pijlstaartroggen, haaien, octopussen, zeeslangen en alen tot hele scholen vissen. Het wrak ligt op een diepte van 16 tot 30 meter en wordt beschouwt als een van de mooiste duiken ter wereld. Voor mij was het mijn eerste wrakduik, dus bijzonder om dat op deze plek te doen. Verdeeld over twee duiken ben ik ruim een uur bij het scheepswrak geweest om het goed te bewonderen. Ik heb prachtige dingen gezien, zeker een van de betere duikspots. We hebben er ook filmpjes van gemaakt, dus die houden jullie nog tegoed.

Town of 1770

Ja, zo heet dit plaatsje echt 😉 En het is er ook nog eens supermooi.  Een wandelroute langs de kustlijn, goed weer erbij en je hebt gegarandeerd mooie uitzichten. Daar doe je het voor, toch? Ik kan hier in ieder geval van genieten. Toch zijn we hier niet gebleven. Het is niet onontdekt gebleven, waardoor er veel toerisme is. Daarmee gepaard gaan natuurlijk hoge prijzen. Gelukkig zijn wandelen en de uitzichten gratis 🙂

Liefde voor de natuur

In oktober is het lente in Australië en dus bloeit alles volop. Vooral de Jacarandaboom valt op met haar takken vol paarse bloemen.

Ook blijven we overal prachtige vogels zien. Zoals de kookaburra, ook wel lachvogel genoemd. Het is de grootste ijsvogelsoort en de roep klinkt als een menselijke lach 😀

Walvissen spotten hoort ook helemaal bij het Australische leventje. De walvissenmigratie begint in mei en loopt door tot november. Ze komen van de koude wateren bij Antarctica naar de warme wateren in Australië. Hier worden de jonge walvissen geboren en als ze voldoende gegroeid zijn trekken ze weer richting Antarctica. Bijna overal waar je een goed uitzicht op zee hebt, kun je de walvissen zien. Maar wel van een behoorlijke afstand, daarom wilde ik de walvissen weleens van dichtbij zien. Tijdens een boottocht hebben we veel moeders met hun kalveren zien zwemmen, wat zeker bijzonder was. Toch was het fotograferen erg lastig en hadden we “pech”  dat we alleen de hele jonge bultrugwalvissen zagen. De jongsten kunnen namelijk nog geen trucjes. En dat is eigenlijk waar je als fotograaf naar op zoek bent. Wie weet een andere keer 😉

Noosa en de Fairy Pools

De oostkust heeft vele mooie plekjes. Noosa behoort absoluut tot één van de mooiste aan de oostkust. Als je de foto’s hieronder ziet, begrijp je dat vast 🙂

Het valt ons op dat de oostkust heel anders is dan de westkust. Doordat het een stuk drukker, dichtbevolkter, stedelijker en toeristischer is, wordt het moeilijker om gratis te kamperen op een mooie plek waar bijna niemand is. Walter en ik weten natuurlijk alsnog de mooie plekjes te bezoeken en vervolgens ergens anders gratis te kamperen (of soms betalen we toch maar voor een camping).

Avontuurlijk kamperen

Na een dagje in het verrassend hippe Brisbane zijn we richting het binnenland gereden. En wel om het avontuur op te zoeken bij de Condamine River. Hier is namelijk een 4WD route met maar liefst 14 keer een rivieroversteek. De Landcruiser hebben we niet voor niets gekocht 😎

De ‘river crossings’ waren niet super diep, maar erg leuk om te doen. Halverwege de route hebben we ons kamp opgezet aan de oever van de rivier. Wat een heerlijk plekje en zó rustig, midden in de natuur.

Hinterland, flora en fauna

Ondanks onze liefde voor de oceaan, vonden we ook het hinterland prachtig. Zo groen, zoveel bloemen, zoveel bijzondere dieren.

Waar ik ook ben, ik kijk altijd om me heen of ik ergens dieren zie om te fotograferen. De landschappen sla ik natuurlijk niet over.

Ik kan niet ontkennen dat de kust haar aantrekkingskracht op ons heeft. Terug aan de kust, checkten we meteen of er gesurft kon worden. Het was alweer een tijdje geleden, maar ik vond het fantastisch om weer in het zoute water te zijn en alles te geven om een golf te pakken op mijn surfboard.

Op bezoek bij de kiwi’s

Walter en ik hebben een klein uitstapje gemaakt naar Nieuw-Zeeland. We hadden afgesproken om mijn familie daar te ontmoeten. Mijn ouders, mijn zus Annet en haar goede vriendin Lidewij zijn ook naar de andere kant van de wereld gereisd.

Vanaf de Gold Coast vlogen Walter en ik in 3 uur naar Wellington op het Noordereiland. De warme kleren die we nog snel hadden aangeschaft konden meteen aan. We hebben nog even de toerist uitgehangen en lekker gedineerd 🙂

De volgende ochtend liepen Walter en ik met onze backpack op de rug naar de afgesproken plek. Al voordat we er waren zag ik ze langsrijden in de grote camper. Zij waren nog bezig met parkeren toen mijn vader ons zag komen aanlopen. Voordat ik het wist kwam mijn moeder aangerend om mij een hele stevige knuffel te geven. Haha, net een scène uit de film. Hartstikke fijn om na tien maanden iedereen weer te kunnen knuffelen en in het echt te zien.

Onderweg naar een koffietentje praatten we allen honderduit. Veel te veel te vertellen en te vragen natuurlijk. Later die dag reden we de camper op de boot die ons naar het Zuidereiland bracht.

In totaal zijn Walter en ik acht dagen meegereisd in de camper. Nieuw-Zeeland is een prachtig land. Vanuit de camper zie je geweldige uitzichten, alsof je door een continu veranderend schilderij van landschappen rijdt. Natuurlijk is het ook in Nieuw-Zeeland lente, maar dan wat meer op z’n Nederlands. Omdat we niet heel veel geluk hadden met het weer was het toch lastig om van alles volop te kunnen genieten.

Het hoogtepunt was de verjaardag van mijn vader. Die dag stond een wandeling van ruim 12 kilometer in het Abel Tasman National Park op de agenda. Met de boot werden we naar één van de baaien in het nationale park gebracht. Vanaf daar zijn we langs de kust teruggewandeld naar het startpunt. In het gezelschap van een heerlijk zonnetje, kwamen we bij uitkijkpunten die perfect zijn voor op een ansichtkaart. Op een van de stranden namen we een pauze. Walter en ik waren zo gek om een duik te nemen in de zee, dat niet veel warmer zal zijn geweest dan 10°C. Frisjes! Ook Annet was zo stoer om er nog even in te rennen. Het was een mooie tocht met zijn allen, en eenmaal terug waren we wel toe aan een gebakje 🙂

Ik kan nog pagina’s vol schrijven over de belevenissen in Nieuw-Zeeland, maar ik laat het verhalen vertellen verder over aan de anderen die later deze maand weer in Nederland aankomen.

Het is heel bijzonder om dit met mijn vriend, ouders, zus en vriendin te kunnen doen. Zo ver weg van thuis, te mogen genieten van het moois dat we tegenkomen. Voordat we het doorhadden stonden we ineens weer op het vliegveld afscheid te nemen.

Afina’s droomtuin

Terug in Australië verraste Walter mij met een fijne hotelovernachting en heerlijk ontbijt de volgende ochtend. Volop genieten! We vervolgden onze reis naar het zuiden en kwamen al snel in de staat New South Wales. Ons doel was om te gaan surfen, maar toen verschenen de borden van Crystal Castle langs de kant van de weg. Ik had hier al over gelezen en moest daar uiteraard naartoe. Crystal Castle is niet een kristallen kasteel zoals de naam doet vermoeden, maar een botanische tuin met vele bijzondere kristallen, mooie planten en beelden.

Voor mij waren ‘The Crystal Guardians’ de reden voor een bezoekje. Ik wilde deze vijf en een halve meter hoge kristallen geodes heel graag van dichtbij bewonderen. Uniek omdat het ’s werelds grootste kristallen zijn. De vele kristallen, leuke paden, planten en bloemen, en de locatie (gelegen op een heuvel) maken dit mijn droomtuin.

Het hippe Byron Bay

Iedere Australiër kent Byron. Bekend om de idyllische stranden, ideaal voor zwemmen en surfen, en de bruisende sfeer. Ook wij zochten deze hippe plek op voor de golven. Het centrum is de plek om onder het genot van een bakje koffie de lokale bevolking en de bezoekers te observeren 🙂

De wereld op z’n kop

De wereld is prachtig als je op de kop staat. Zo zie je alles ineens van een ander perspectief. Daarom vermaak ik me nog steeds met handstands in allerlei varianten. Het leukste vind ik dat bij een mooie muurschildering of op het strand 😉

Adrenalinekick

Ik begon mijn blog met een geweldige duik en sluit het af met een nóg gavere duik. Want afgelopen donderdag hebben Walter en ik gedoken met HAAIEN! Best een beetje spannend dus. Vanuit South West Rocks is het een half uurtje varen naar Fish Rock. Een klein rotseiland in de zee, waar een tunnel van 125 meter onderdoor loopt. Aan de diepe kant op 24 meter kun je de tunnel in en aan de andere kant op 12 meter diepte kom je er weer uit. Op die plek hangen zandtijgerhaaien (grey nurse sharks) rond. Vanuit de tunnel heb je een spectaculair uitzicht door het invallende licht, de duizenden vissen en daarachter de silhouetten van de rondzwemmende haaien. Heel bizar om zo dicht bij haaien te zijn die rustig langs je heen zwemmen. Er waren ook veel bakerhaaien (wobbegong sharks) te zien. Als je er één op de bodem zag liggen dan zag je ze daarna overal.

De tunnel was erg gaaf, maar zeker het eerste stuk was nauw. De adrenaline gierde door mijn lijf. Met de zaklamp en de camera in de aanslag probeerde ik zoveel mogelijk van de omgeving te zien. Onder andere de reuzentandbaars, sponskrabben, kreeften, miljoenen vissen en natuurlijk de haaien waren allemaal te zien terwijl ik door de tunnel kwam. Een hele toffe en bijzondere duik en we zijn weer heelhuids aan land gekomen 😉

Ik heb trouwens ook geweldige filmpjes gemaakt, maar die komen later.

Inmiddels zijn we bij een Australisch gezin om een week te helpX’en. Supergezellig en fijn om even in een huis te wonen dichtbij het strand.

Liefs,

Afien

 

P.s. Het weer is hier inmiddels ook weer geweldig!