Hallo,

Daar ben ik weer met een nieuwe blog 😀 . Deze keer vanaf de Filipijnen. Na een jaar reizen in Australië vind ik dat best gek. Walter en ik moeten in ieder geval wennen dat we geen eigen auto meer hebbben. We sjouwen nu rond met onze backpacks plus een grote tas met onze surfboards. We hoeven ineens niet meer zelf te koken en zo zijn er nog tientallen dingen anders dan ons leventje in Australië. Even omschakelen dus, maar het betekent ook dat we aan het begin staan van nieuwe avonturen 😉

No sparks

Oudejaarsavond 2016 was een bijzondere. Walter en ik besloten om naar de pub te gaan van The Continental (het hotel waar we werkten). Het was een gezellige avond met een aantal collega’s. Om klokslag 12 uur werd  er “Happy New Year!” geroepen en vervolgens ging iedereen doodnormaal weer verder met een potje poolen of de paardenrace die op tv te zien was. Er miste iets… Ìk miste iets. GEEN VUURWERK?! That’s no fun… Ach dan maar een jaartje wachten 🙂 . 2017 was voor mij begonnen en in Nederland leefde iedereen nog in 2016, een speciale ervaring.

Keep calm and go surfing

Phillip Island bleek verassend veel surfspots te hebben. Onze huisgenoot Chris is een echte fanatieke surfer. Elke ochtend kwam hij met een surf report. Een aantal keer zijn Walter en ik met hem mee gegaan voor een surfsessie. Phoeeee, dat was me wat. Grotere en meer intimiderende golven dan ik tot dan toe had gesurft. Ik ben ontelbare keren kopje onder gegaan en het zoute water kwam overal, maar ik probeerde het! Af en toe moet je even je grenzen verleggen. Uiteindelijk boek je dan resultaat en daar doe je het voor. Stiekem ben ik er trots op dat ik het durf 😉 .

The Conti Family

Halverwege januari zijn Walter en ik gestopt met ons werk bij The Continental Hotel. De collega’s daar waren als familie voor ons en ze vonden het jammer dat we vertrokken. Voor Walter en mij is het heel waardevol om vriendschappen met anderen op te bouwen tijdens onze reis met z’n tweeën. De Australiërs staan hier ook voor open, ondanks dat je er maar zo kort bent zijn ze bereid om je vriend te zijn. Tijdens de afscheidsborrel werd er veel gelachen en natuurlijk contactgegevens uitgewisseld. Want wie weet kom je elkaar ooit nog eens tegen 🙂 Een mooie gedachte, toch?

Summer in the city

Nu we niet meer hoefden te werken hadden we tijd om een dagtripje naar Melbourne te doen. ’s Ochtends natuurlijk eerst nog even surfen, snel douchen, ritje naar de stad, gevolgd door een gekke kermisattractie in Luna Park en uiteraard een koffie met taartje in een leuk café 😀 Ik wilde nog graag bij de bekende strandhuisjes kijken. Van ver zie je de kleurrijke hutjes al in een lange rij op het strand staan. Een bijzonder tafereel. Vooral omdat ze van binnen niet zoveel voorstellen. De strandhuisjes worden gebruikt als omkleedhok of opslagplaats voor je spullen en kosten tegenwoordig een vermogen. Het ziet er in ieder geval vrolijk uit met ieder huisje in andere kleuren geschilderd. ’s Avonds zijn we heerlijk uit eten geweest. Een prachtige zomerse dag goed besteed!

Pierce Brothers

In ons laatste weekend in Australië nodigde Chris ons uit om naar een concert van de Pierce Brothers te gaan. Onze andere huisgenote, Courtney, had ook al een ticket gekocht en de avond werd ingeluid met een gezellige barbecue. Het concert vond plaats in het Western Port Hotel in San Remo, een kleine locatie maar met een hoop publiek. Ik kende de Pierce Brothers niet, maar ze zijn erg goed live. De broers hebben een aanstekelijke energie en fantastische vibe.

A year gone by

De datum van ons vertrek naderde snel. Het voelde behoorlijk vreemd om onze spullen te pakken om Australië te verlaten. We zijn er natuurlijk een heel jaar geweest, en het is voorbij gevlogen. Walter en ik zijn op de meest fantastische plekken geweest en hebben zoveel leuke mensen ontmoet 🙂 . Dan is het gek om weer te vertrekken. Op 19 januari reden we naar een hotel vlakbij het vliegveld van Melbourne. Gek genoeg zijn we de auto weer kwijt geraakt aan Dave, de man van wie we de auto ook hadden gekocht 😉 . De volgende ochtend werden we naar het vliegveld gebracht. Ruim op tijd, zodat we onze surfboards konden inchecken (de eerste keer ‘oversized’ bagage meenemen is altijd even spannend).

Flying away

Op 20 januari vlogen we dan echt weg uit Australië. De vlucht van Melbourne naar Singapore verliep prima. Vervolgens kwamen bij de incheckbalie voor onze vlucht naar de Filipijnen, maar de grondstewardess weigerde om ons in te checken. We konden namelijk geen ticket laten zien van een vlucht vanuit de Filipijnen naar een andere bestemming. Say What? 😮 Strenge regels waar we niet onderuit leken te komen. Dus er zat maar één ding op en dat was het goedkoopst beschikbare ticket zoeken. Binnen 15 minuten hadden we een ticket naar Taiwan geboekt voor € 40 😛 Niet dat we dat daadwerkelijk van plan zijn, maar vooruit. Nu konden we in ieder geval inchecken en met dit vliegtuig mee naar de Filipijnen.

The Philippines

De vlucht bracht ons naar het eiland Cebu. In Cebu City verbleven we vier nachten in een hotel. Walter en ik konden even bijkomen van de vluchten en wennen aan de nieuwe omgeving. Cebu is geen bijzondere stad, eigenlijk vooral druk. We hebben niet veel meer gedaan dan een dagje zwemmen, een keer naar de bioscoop (voor 4 euro per kaartje 😉 ), een potje bowlen en een bezoekje aan de vlindertuin plus museum.

Destination Palawan

Na een paar dagen relaxen stond de volgende vlucht op de agenda. Onze uiteindelijke bestemming was El Nido, op het eiland Palawan. Na een korte vlucht van Cebu naar Puerto Princessa, een overnachting daar en een busreis van ongeveer 6 uur kwamen we dan eindelijk aan op de plaats van bestemming. El Nido is een prachtige plek! De eerste dagen waren Walter en ik helaas een beetje ziek. We hebben voornamelijk series gekeken en geslapen, maar wel met een mooi uitzicht vanuit ons strandhutje.

Life of a traveler

Er zijn hier allerlei leuke activiteiten te doen. We hebben een dagje een kayak gehuurd en gesnorkeld op prachtige plekken met witte stranden en palmbomen vol met kokosnoten. Ook hebben we voor het eerst gesurft bij Duli Beach, omdat ik deze surf break niet kende was dat wel een uitdaging. Eiland hoppen staat nog op de planning, maar omdat we (weer) ziek zijn zijn onze mogelijkheden wat beperkt. Ik hoop dat we snel weer kunnen genieten van de zon, de zee en al het andere moois.

Dikke knuffel, XX

Afina