Hallo lieve volgers,

Walter en ik hebben inmiddels het fantastische Exmouth verlaten en zijn alweer een tijdje on the road. Het is bijna niet bij te houden wat we allemaal hebben meegemaakt. Hoog tijd dus voor een nieuwe blog. Gelukkig heb ik veel foto’s gemaakt, waardoor terugblikken een makkelijke en zeker ook leuke bezigheid is.

Zeeslangen in Ningaloo Reef

De laatste weken Exmouth kunnen niet ongenoemd blijven. Begin juli waren de schoolvakanties, waardoor het extra druk was in de IGA en de Blue Lips (fish and chips). Ondanks de drukte heb ik met veel plezier mijn laatste uurtjes gedraaid. Mijn laatste avond bij de Blue Lips werd afgesloten met een biertje en overheerlijke vis en patat. De dag erna was het voor Walter en mij de laatste dag bij de IGA. Ook daar was er een leuke afsluiter met hapjes en zelfs een afscheidscadeautje voor ons.

Gelukkig hebben we niet alleen maar gewerkt. Samen met onze vrienden Ric, Sarah, Ryan en Melissa hadden we bedacht om een dagje met de boot de zee op te gaan. Ryan kon namelijk wel een boot lenen. Het plan was er, nu de uitvoering nog. De boot stond in een grote schuur en moest naar de haven worden vervoerd, maar niemand van ons had daar ervaring mee. De eerste poging faalde, omdat de Amerikaanse trekhaak niet op de Australische boottrailer paste. Daardoor zouden we onze dag toch niet laten verpesten? Ik heb daarom aangeboden om onze auto te gebruiken. En yes, dat lukte wel 🙂 . Walter heeft de boot vervolgens naar de haven gereden, waar Ric de boot netjes in één keer de bootschans afreed het water in. Ryan was de enige met een vaarbewijs en heeft ons naar mooie plekken gebracht. ’s Ochtends was het water nogal ruig, waardoor we Melissa moesten afzetten bij een strand. Vervolgens zijn we naar een baai gevaren om te snorkelen en speervissen. Zodra we de boot hadden geankerd, brak de zon door en waren de condities perfect. Ric en Ryan gingen speervissen en de rest vooral snorkelen. Ric had een goede dag en bracht twee mooie vissen mee. Tijdens het snorkelen zag ik twee rifhaaien onder ons zwemmen, een van ongeveer een meter en de ander van anderhalve meter. Rifhaaien zijn in Ningaloo Reef niet zeldzaam, maar dat maakt het niet minder tof om ze te zien.

Vervolgens riep Ryan dat hij een stukje verderop een mooie plek had ontdekt. Een halve meter van mij vandaan was Ryan bezig met zijn speer. Plotseling zag ik vanuit het niets een knalgeel lang voorwerp tussen ons in drijven. In een split-second dacht ik dat het een opblaasbaar signaal was (ook wel gebruikt door duikers) en ik greep ernaar. Meteen voelde ik dat het een zeeslang was. Whoops! Ik duwde mijn hand onder water en liet de slang los en waarschijnlijk was de slang net zo geschrokken als ik, want hij zwom meteen weg en dook onder een rots. Pas toen Ryan doorhad wat er was gebeurd, raakten we lichtelijk in paniek. Zeeslangen zijn namelijk bijzonder giftig. Mooie actie van mij dus. Eenmaal thuis hebben we de vangst van de dag lekker opgepeuzeld en nog even nagepraat over deze interessante en leuke dag 🙂

De laatste week in Exy hebben Walter en ik niet meer gewerkt, maar hebben we genoten van vissen, surfen, snorkelen en gezellig met onze vrienden en collega’s een biertje drinken. Je kunt je dan vast voorstellen, dat Exmouth verlaten ons zwaar viel. Toch werd het tijd om onze reis voort te zetten.

De wondere wereld van een reiziger

Eenmaal weer onderweg werden we al snel nieuwsgierig en enthousiast over de plekken waar we naartoe zouden reizen. Karijini National Park werd onze eerste bestemming. Het was een lange rit, maar we werden onderweg beloond met een prachtig landschap. Karijini was absoluut de moeite waard om te bezoeken. Onze eerste hike was naar Hancock Gorge, avontuurlijk met survivalelementen 😉 Na een korte wandeltocht, moesten de schoenen en rugzakken achtergelaten worden om vervolgens een stuk door het water te lopen en tussen twee smalle rotswanden door te zwemmen. Daarna kon je door middel van de spiderwalk tussen een nauw stuk van de gorge bij Kermit Pool komen, met heerlijk fris water om in af te koelen. Ik als avonturier, vond dat natuurlijk geweldig om te doen!

Aan het eind van de middag zijn we naar Fern Pool gewandeld. Ook hier hebben we gezwommen in een poel onder een mooie waterval. De volgende dag hebben we nogmaals een hike gedaan, dit keer naar Circular Pool in Dales Gorge. Ook deze hike bracht ons weer op prachtige plekken! De natuur is adembenemend mooi.

Walter en ik hebben onze weg vervolgd naar Port Hedland, waar we een mooie kampeerplek aan zee vonden om te overnachten. De getijden zijn hier nogal groot, waardoor we een heel stuk over het wad konden lopen. Camera mee om een paar mooie plaatjes schieten! Ook hebben we in Port Hedland even bij de haven gekeken en (na Exmouth) eindelijk weer eens goedkoop boodschappen gedaan 😉

De roadtrip werd vervolgd richting Broome. Onderweg kom je soms op een prachtige kampeerplek, bijvoorbeeld aan een rivier, maar als het niet anders kan slapen we ook wel eens op een parkeerplaats naast de weg. Als het kan maken we onze kampeerplek gezellig met een kampvuur. Eén van de mooiste lunchplekken was 80 Mile Beach. Ik was verrast door een mijlenlang strand met miljoenen schelpen. Na een paar kilometer rijden hebben we onze auto geparkeerd, de luifel uitgeklapt en genoten van onze lunch met prachtig uitzicht. Ik kon natuurlijk niet weg gaan zonder een paar mooie schelpen te zoeken 😀

Walvissen spotten

In Broome aangekomen besloten we eerst naar het bekende Cable Beach te gaan, waar je met je four wheel drive het strand op kan rijden. Nou, dat was echt hilarisch. Zodra we het strand opreden zagen we letterlijk honderden auto’s op het strand staan. Het werd ons meteen duidelijk; Broome is ontzettend toeristisch. Terwijl de kamelen voorbij hobbelden genoten we van een lekkere kop koffie. Door de massa aan auto’s voelde het in ieder geval niet zo speciaal als 80 Mile Beach.

Walter en ik besloten de drukte in Broome te ontsnappen door een stuk de Dampier Peninsula op te rijden om daar te kamperen. Ongeveer 40 km ten noorden van Broome kwamen we, via een onverharde weg, bij verschillende gratis kampeerplekken langs de kustlijn. Wij hebben onze Landcruiser voor 3 dagen geparkeerd bij Quondong Point, boven op een klif met prachtig uitzicht over zee, zat ruimte en een opgang naar het strand.

Inmiddels waren we wel in het gebied gekomen waar de zoutwaterkrokodillen leven, dus zwemmen kon helaas niet. En toch zag ik mensen op hun gemakje het water in gaan. Nou, mij niet gezien. Better safe than sorry 😉 . Ik heb me prima vermaakt met strandwandelingen, lezen, vissen en uren naar de zee turen om walvissen te spotten. En het waren er veel! Fantastische beesten en zo gigantisch dat ze zelfs van ver te zien zijn. Af en toe springt er een walvis een paar meter boven het water uit, echt geweldig om te zien! De natuur op zijn best :D. Ook de zonsondergangen waren perfect voor een ansichtkaart. De aanwezige heremietkrabjes waren vooral erg grappig om te zien en zijn het best te omschrijven als “lopende schelpen”. Walter en ik zijn vervolgens nog verder naar het noorden gereden om een nachtje op een andere plek aan de kust gestaan. Namelijk naast geweldige rode kliffen waar slechts twee andere kampeerders waren. Ook hier een goed uitzicht op de passerende walvissen.

Het volgende avontuur lag al een tijdje op ons te wachten, namelijk de Gibb River Road. Een 660 km lange offroad route door de outback van de Kimberley regio. Het werd met vroeger gebruikt als route voor veevervoer, maar is inmiddels ook een iconische/populaire route voor avonturiers met een four wheel drive. In Broome hebben we nog flink wat eten ingeslagen en twee extra jerrycans met brandstof op ons roof rack geslingerd. Wij waren er klaar voor!

The Gibb River Road

Tunnel Creek was onze eerste stop. Onder enorme rotsen heeft de natuur hier een tunnel gecreerd van zo’n 400m lang. Het was een beetje klauteren over rotsen om er te komen en je kreeg natte voeten, maar wat bijzonder zeg! Met onze hoofdlampjes op waadden we door de tunnel. Halverwege kwamen we langs een grote opening, waar je vliegende honden (grote vleermuizen) aan de takken van de bomen zag hangen. Af en toe vloog een vleermuis met zijn enorme vleugels naar een nieuw plekje om ondersteboven te hangen. Fenomenaal om dit bij daglicht zo duidelijk te kunnen zien.

De tweede stop werd Windjana Gorge. Windjana Gorge staat bekend om de vele zoetwaterkrokodillen die daar leven. Al snel zag ik er één chillen in het water. Deze freshies worden beschouwd als niet gevaarlijk voor mensen. Toch liet ik ze maar mooi met rust. Na een stukje verder te hebben gewandeld, lagen er gewoon tientallen op de kant te zonnen. Heel apart om zoveel krokodillen in het wild te zien en ook nog op één plek. Grote delen van de rivier lagen helaas droog en het was snikheet, dus besloten we dat we genoeg hadden gezien en hebben we een kampeerplek opgezocht. Wederom een mooie plek, dit keer boven een rivier. De volgende ochtend zag Walter hoe een vogel werd gegrepen door één van de zoetwaterkrokodillen die daar leefden.

Hoe was de weg? Onverhard, veel stenen en veel stof. Sommige stukken waren erg goed te doen, maar op andere stukken trilde alles in de auto mee. Onderweg hebben we veel geklapte banden zien liggen en hier en daar ook een autowrak. Welkom op de Gibb 😉

Walter en ik hebben ook Bell Gorge bezocht. Wauw, ook dit was weer fantastisch. We konden hier lekker zwemmen bij de waterval. Heerlijk om hier een tijdje rond te hangen en vanaf de rotsen een sprong in het verkoelende water te doen. Vervolgens zijn we via een leuke four wheel drive track uitgekomen bij Adcock Gorge. Minder geschikt om te zwemmen, maar nog steeds erg mooi en heerlijk rustig. Elke gorge is weer anders en uniek op zijn eigen manier.

Voor Manning Gorge moest acht dollar per persoon worden betaald, maar we hadden gehoord dat het er erg mooi was. Het was een lange wandeling, maar de beloning des te groter. Een waterval groter dan bij Bell gorge met een erg aanlokkelijke poel eronder. Vanaf de rotsen zijn we zo het water in geplonsd. Geweldig! Na het zwemmen onder de waterval hebben we wat geklauterd en geklommen om het gebied boven de waterval te verkennen 🙂 . Barnett River Gorge was veel rustiger dan Bell Gorge en Manning Gorge, maar zeker de moeite waard. Hier hebben we een paar uurtjes gerelaxed.

De enige betaalde kampeerplek die we hebben opgezocht aan de Gibb was Home Valley Station. Een beetje aan de dure kant, maar een goede uitvalsbasis voor een beetje luxe (restaurant, zwembad en douches), wandeltochten en andere activiteiten. Zo hebben we hier een shore fishing tour gedaan om Barramundi te vangen. Helaas was het geluk niet aan onze zijde. We geven het nog niet op.

De laatste stop op The Gibb werd Emma Gorge. Van andere kampeerders hadden we een toegangspas gekregen zodat wij niet hoefden te betalen. De voordelen van reizigers onderling 🙂 . De omgeving en begroeiing bij Emma Gorge waren weer totaal anders dan bij de andere gorges. Heel tropisch met een waterval in de vorm van waterdruppels die als regen in de onderliggende poel vielen. En zelfs een hot spring aan de rechterkant van de poel. Een mooie afsluiter van ons Gibb River Road avontuur. Na acht dagen in de outback hebben we de beschaving weer opgezocht en onze voedselvoorraad aangevuld.

Wij gaan nu bedenken wat het volgende avontuur wordt en wat we laten schieten. Want er is heeeeel veel te zien en doen. Te veel! Dat vind ik misschien wel het lastigste aan deze reis, besluiten waar we niet naartoe gaan #lifeofatraveller

Ik hoop dat jullie mijn ietwat lange blog met veel plezier hebben gelezen. Tot de volgende keer 🙂

Liefs,

Afina